За Шарвилидин шадвилин мярекатдиз физ гьазурвилер аквазвайдакай хабар хьайи  хтулар кьудни­ зи патав атана, кисна, суалрив­ ацIанвай вилерай заз килигиз акъвазна.

— Буба, Шарвили вуж я? — хабар кьуна сада.

— Буба, чазни вахъ галаз къвез кIанзава, Шарви­лидиз килигиз. Вуна чунни тухудани? — сифте суалдиз жаваб гудалди вичин суал арадал вегьена муькуьда.

-Чунни вахъ галаз къвен ман, чан буба! — мадни кьвед кьве патахъай зи кIвачерик ки­кIана.

— Тухуда, тухуда, бубадин. И сеферда за куьн­ни тухуда, — лагьана, за абурун кьилерилай гъил алтадна…

Чун Ахцегь райондин сергьятдал мугьманар къаршиламишиз кIватI хьанвай межлисдал расалмиш хьана. Халкьди юкьва тунвай мугьманри гьевеслудаказ зуьрне-далдамдин макьамрал кьуьлерзавай.

— Буба атIам Шарвили яни? — кьуьл ийизвайбурун арада авай, къалин чIулав яргъи спелар квай халудал тIуб туькIуьрна, хабар кьуна хтул Аминади.­

— Ваъ, бубадин. Шарвили адалайни зурба пагьливан я. Ам за квез ахпа къалурда.

Чун къадим Ахцегьа ава. “Пагь, атанвай кьван инсанар вуч я!” гьарайзава хтулри.

— Буба, атIа чIехи гапур юкьва кутIуннавай зурба итим Шарвили яни? — Сулейман-Сталь­ский райондин майдандал акъатайла, хтул  Имама хабар кьуна­.

— Эхь, бубадин, ам Шарвили я. Чун исятда­ адан патав фида…

— Шарвилиди, зурба гапур  кьилел кьуна, виридан арадай экъечIна, хкетрик квай пагьливандиз ухшар буй авай, Алкьвадрин юкьван школадин директор, зи мирес Гьамида чахъди камар вегьена.

Им къад лагьай сефер я, гьар и суварик, зун акурла, гапур цавуз акъудна, гьа къе хьиз, ада зун къаршиламишиз. И кардал за дамахни ийизва…

Хтулар Шарвилидиз сифте къурху кваз килигна, агатиз тади авунач. Чун къужах­ра гьатайди акурла, ахпа мукьва хьана. Шарвилидихъ галаз хтуларни агудна, са шумуд шикил яна…

— Квевай атIа кIунтIал хкаж жедани, балаяр? —  за аялриз КIелез хев къалурна.

— Жеда, буба, ша, — разивал гана вирида.

— ФатIимат, вавай жедани? —  шаклу яз за, гъвечIи хтулдивай хабар кьуна.

— Жеда, буба, — викIегьдиз жаваб гана ада.

Аялар залай вилик 300 кIарцIяй виниз кьилел кьван хкаж хьана. Гьатта вад йиса авай ФатIиматни  залай вилик акатна.

— Буба, им вуч чка я чун хкаж хьанвайди? — хабар кьуна Имама.

— Им, бубадин, пагьливан, виликдай душманри чи ватандал, чи хуьрерал гьужум авурла, чи халкьдиз четин хьайи вахтунда, хкаж хьана, Шарвилидиз эвер гайи чка я.  Пуд сеферда “Шарвили!  Шарви­ли! Шарвили!” — лагьана эверайла, ам гьасятда халкьдин куьмекдиз къведай.

— Буба, чавай исятда адаз эверайтIа, жедачни? —  Имам зи чиниз килигна.

— Жеда. Ша чна вирида санал, адан тIвар кьуна­, пуд сеферда эверин, — лагьана, за ая­лар Ахцегьрин хуьруьн юкьвай къалабулух кваз авахьзавай вацI, адал эцигнавай, кьве къунши хьанвай куьгьне ва цIийи муькъвер, гьакI капун юкьвал алай хьиз вири хуьр аквазвай КIелез хивел акъвазна, дериндай нефес къачуна, вирида сад хьиз, пуд сеферда “Шарвили! Шарвили! Шарвили!” лагьана  эверна…

— Буба, адаз чи ван хьанвайди чаз гьикI чир жеда? — хабар кьуна Самиради. Зи сивяй жаваб акъатдалди цавал акьалтнавай чIулав циферикай гугрумдин гужлу ванер хкатна…

Сардар Абил