“…Тамуз ван жедайвал” кьил га­на, “Лезги газетда” и мукьвара ма­къа­ла ­чапнавай. Заз адан автор Надият Велиевадиз чухсагъул лугьуз кIанза­ва. Ада телевизордай вич килигай кинодин  бинедаллаз гьазурнавай ма­къа­ла иллаки жегьил хизанар патал тарс я. Гьа са вахтунда кIва­лин-къан, яша­йишдин шар­тIар къайдада тунин, диде-бубадихь галаз дуьз раф­тарвал тешкилунин жигьетдайни макъаладихъ еке метлеб ава. Чпи гьихьтин гъа­латIар, (иллаки диде-бубайрихъ галаз жезвай алакъайрин жигьетдай), ахъай­натIа фикир гун, абурун къайгъуда хьуникай метлеб хкудун чарасуз я.

Ма­къалада къейднавай сифтегьан пуд стхадин къилихриз ух­шарбур­ чи хуьрерани авачиз туш. Мукьвабуру, ярар-дустари гайи меслятар ахьтинбуру кьабулни ийизвач. Вуч лагьай гаф я хана, хвена, кIелиз туна, эвленмишна, уьмуьрдин шегьредал акъуднавай диде-бубадиз “вун гьинай, зун гьинай” лугьуз къе­къуьн?! Тербия ви­ри девирра  сифте чкадал хьун герек я. Чпихъ тербия авачир бязибуру, гьел­бетда, диде-бубайрин ке­фи хуниз рехъ гузва. Ахьтинбурун ри­кIелай ди­деди гайи нек алатнавай хьиз я. Ватандиз, диде-бубадиз вафалу хьун виридан буржи я. Гьуьрметлу жегьилар,  куьне веледризни и крар чирай­тIа, абур дуьз рекье тваз ала­хъайтIа, аферин къведа. Надият вахан макъаладин метлебни гьа им я. Сагърай  вич!

“Лезги газетда” жегьилриз  ватанпересвилин, руьгьдинни ахлакьдин тербия гузвай, гьакI марифатдин ­темайрай  ма­къалаяр мукьвал-мукьвал чап авун тарифдай ва шад жедай кар я.

Райсудин Набиев