Гуьзгуьдин вилик  акъвазна, дамахарзавай рушаз дидеди эверна.

— Камила, бес я, гьикьван хьуй вун регъ гъи­леваз. Гьар юкъуз икI эвягъиз хьайитIа, кьилел са чIарни аламукьдач. Регъ эхциг чка­дал. Ви рикIелай тарсар фенвай хьтинди я гьа, руш.

— Ваъ, ваъ, диде чан, гьабурни ийида за. Ахпа.

— Са ахпани авач, ша инал, за ваз  тапшуругъ гуда. На ам тамамара, за фена цIун кIва­ле хуьрек гьазурда.

— Чаз муаллимди дидейрихъ галаз санал ая лагьанвайди я тарсар.

— Исятда заз мажал авач, вуна кьилди ая, зун ахпа килигда ваз гьикI чидатIа матема­тика, чна санал гъалатIарни туьхкIуьрда.

— Ээгь-гь, диде, ваз садрани мажал авайди туш. Гагь цIун кIвал,  гагь сал…

— Ша, ша, и ван-сес авачир кIвални, вунни ваз. Зун фена цIун кIвализ.

Са кьадар вахт алатна. Хуьрекни гьазур жезва, амма аялдин ван-сес авач. Тажуб хьана диде и кардал. Амай йикъара, тарсунин тIвар кьурла, виш багьна акъуддай руша, “заз яд кIанзава, гишин хьанва, куьчедиз фин ман…” лугьудай балади вичикай хабар ганач.­ Явашдиз фена, килигайтIа, газет вилик эцигна, дикъетдивди кIелзава. Са кьве декьи­кьа­да акъвазна диде килигиз. Са-са чин ахъайиз­, вилер газетдилай алуд тийизвай рушай галат­ хьайи жуьредин ухьт акъатна. И арада диде кIвализ гьахьна:

— На вучзава, я чан руш? Тапшуругъ  авунани?

— За ам гила ийида, диде, са тIимил ял ягъин. Зи вилер галатна газетдиз килигдай кьван.

— Ваз вуч акуна анай? На вуч кIелна?

— Ээгь-гь, затIни жагъанач заз.

— ГьикI, я бала, икьван хабарар  авай газетдай ваз затIни жагъаначни?

— Заз герекди — ваъ. А газетда вуч кхьенва лагьайла, заз бубади садра лагьанай: ана хъсан, викIегь, акьуллу,  инсанрикай кхьенва­, абурун шикиларни ава. Хъсандиз кIелай­тIа, чешнелу руш хьайитIа, ана вакайни кхьида. Ингье диде зун гьавиляй газетдиз килигзава. Заз эхиримжи вахтара вири “вадарни” къвезва, бадедини заз “акьуллу руш” лугьуз­ва, амма, вучиз ятIани, закай ана кхьизвач.

— Кхьида, чан руш, кхьида, вуна гьакI давамара, хъсандиз кIела, дидедиз куьмекар це, са юкъуз вакайни кхьида чи газетда, вун гьихьтин кьегьал руш хьанватIа, виридаз чирни жеда.

— Я диде, и газет шегьерда авай чи халуйрини кIелзавайди яни?

— Эхь, чан руш, ам чи лезгийри, гьина аватIани, кIелзава.

— Хъсан я хьи,- лагьана, Камила тапшуругъ тамамарунив эгечIна.

Гьа  икI, кIвализ газет хтайла, адаз килигун Камила патал адетдин кардиз элкъвена. Руша газетдай баркаллу инсанрикай, абурун крарикай кIелиз хьана. Абур рушаз гьар са карда чешне, чи халкьдин тарихдикайни  чирвал хьана.

Акваз-такваз вахтар фена, Камилади шко­ла, вузни хъсан къиметралди куьтягьна, адакай тарифлу пешекар, виридан патай гьуьр­мет авай духтур хьана. Гьелбетда, ада­кай­  газетдиз макъалаяр, очеркарни акъатна­. Гъве­чIи чIавуз гьакI килигиз вердиш хьайи га­зет, ги­ла, чIехи хьайила, ада гъиляй вегьез­вач.

Тамила  Салманова