Рагьима, экуьнахъ фад къарагъна, вичин машиндал гъил элкъуьриз, яраб са кьеж квай клиент жедатIа лугьуз, фикирзавай. КIваляй, вилер тIушуниз-тIушуниз, экъечIай къуншиди, ам акурла, хабар кьуна:

— ГьикI хьана, къунши, вун хиялри тухванва хьи? Ваз кIваляй папа тади гана жеди гьа!

— Ваъ, я къунши, папавай заз тади гуз жедани, гьар юкъуз жибин ацIай пул вахкузвай. Папа чин чIурайтIа, ваз чIурна кIанда, пакамалай няналди куьчебан хьана, са кIвалахни тийиз, гьахьнавай.

— Я, къунши, — лагьана Букара, — кIвалахна нин руфун тух хьайиди я? Зун валай квелди пис яшамиш жезва? АлукIдай партал, недай фу-захъ. Мад вуч кIанда? КIвалах авур вунни, кIвалах тавур зунни, сад хьиз, гьа накьварик фидайди я.

— Пул итимдин далу я, къунши. Ам садрани гзаф жедайди туш. Пул хьайила, инсан гьаваламиш, уьмуьр яргъиди жеда.

— Инсандиз уьмуьр пулуни гузвани? — лагьана Букара.

— Гьелбетда.

— Бес вучда, къунши? Зани машин къачудани?

— Алакьиз хьайитIа, эхь.

— Вучиз алакьдач. Валай алакьайла, залай алакьдач?..

— ДекIени вун гьахьтин рикI авайди жен. Зи ябни архайин жедай…

Ражадуллагь Салманов