(Эвел — 33-34-нумрайра)

Инсан килигун лазим я вичи пакагьан йикъаз, яни Эхиратдиз вуч гьазурнаватIа, вичив вуч игьтият (запас) гватIа, вичи вичелай алакьдай вуч ийизватIа. Инсанди, мумкин я, фикир авун: “Завай вуч жеда кьван?!”. КIан хьайитIа, гзаф кIвалахар ийиз жезвайди я. КIанзавайди инсандихъ къаст хьун ва зегьмет чIугун я. Садрани инсандиз лап бицIи хъсан кIвалахни виле такваз тахьурай, яни бицIи кIвалахар кваз кьан тийиз тахьурай. Белки, гьа бицIи кIвалахди­кай ваз хийир хкатда. “Им чIехи кIвалах я — им за ийида, им гъвечIи кIвалах я — идакай за вучда?” лугьумир. Вавай вуч жедатIани ая, гьам чIехидини, гьам бицIидини. Аллагьди Къуръанда лугьузва (2-сура, 194-аят, мана): “Ва Аллагьдихъай кичIе хьухь квез ва чир хьухь — гьакъикъатда, Аллагь Адахъай кичIебурухъ галайди!”.

Маса аятда лугьузвайвал, Аллагь Вичихъай кичIезвайбурухъ ва хъсан кIвала­хар ийизвайбурухъ гала. Гьар са касдиз Аллагь вичихъ галаз хьана кIанзавайди я. Эгер ваз гьакI кIанзаватIа, вун такъва авай инсанрикай хьухь. Такъва хьуникай мусурмандиз кьве дуьньядани хийир авайди чир хьухь. АкI фикирмир хьи, такъвадикай ваз тек са Эхиратда хийир ава, и дуьньядани адакай менфят авайди я. Аллагьди Къуръанда лугьузва (7-сура, 96-аят, мана): “Ва эгер (Чна пайгъамбарар ракъурай) а хуьрерин агьалийри иман гъанайтIа ва (Аллагьдихъай) кичIевал авунайтIа, Чна абуруз цавайни, чиляйни берекатар ахъайдай, амма (абуру имандин кар) таб яз кьуна ва Чна абур  (азабдалди) кьуна — (абуру) къазанмиш авур крариз (куфрдиз, гунагьриз) килигна!”.

И дуьньяда инсандиз вичихъ ризкьи хьун, хъсан яшамиш хьун, сефилвал, начагъвилер тахьун кIанзава. ЯтIа — Аллагьдихъай кичIе хьухь! Аллагьди Къуръанда лугьузва (65-сура, 2-3-аятар, мана): “Ва ни Аллагьдихъай кичIевал авуртIа (Адан эмирар кьилиз акъудиз, къадагъайрикай яргъа жез), Ада адаз чара ийида (гьар са че­тин гьалдай “экъечIдай рехъ” къалурда), (2) Ва Ада адаз рузи гуда (ризкьи къазанмишдай рекьер кьезиларда), ада гьич гьисабани кьун тавунвай патахъай. Ва ни Аллагьдал таваккул ийизватIа, адаз Ам бес я (адан вири крара)! Гьакъикъатда, Аллагь Вичин кардив (гьар са мураддив) агакьдайди  (ам кьилиз акъуд­дайди) я! Гьакъикъатда, Аллагьди гьар са шейиниз кьадар авунва  (вах­ту­нин, чкадин, уьлчмедин, та­кьат­дин…  гьакъиндай  сергьятар та­йи­нарнава). (3)”. ГьакIни Аллагьди Къуръ­ан­да лугьузва (65-сура, 4-аят, мана): “Ва ни Аллагьдихъай кичIе­вал авуртIа (Адан эми­рар кьилиз акъудиз  ва  къада­гъай­рикай  яргъа жез), Ада адан кар (гьал) регьятарда (и дуьньядани ва Эхиратдани)”. Им гьар са инсандин рикIин мурад я. Дуьа ийидай вахтунда инсанди тек са Эхиратдин кIва­лахар тIалаб­завач кьван, ада дуьньядин кIвалахарни тIалабзава. Гьавиляй эгер ваз ви дуьньядин кIвалахар кьезил, регьят хьана кIанза­ватIа, адан шартI ваз Аллагьдихъай кичIе хьун я. Къуй Аллагьди чун Вичихъай кичIе тир лукIа­ри­кай авурай! Такъва себеб хьана, чун кьве дуьнья­дани бахтлу ксарикай хьурай! Амин!

Гьасамудин  Сефибегов,

ДаркIушрин хуьруьн мискIинда худбаяр кIелзавайди