“Зи аялдин буба”

Керим кIвалахдилай кIвализ геж хквезва лугьуз, адан кIвале чуьруьк аваз гзаф вахт тир. Тамаматаз вичин итимдихъ адахли дишегьли авайди хьиз тир. Кериман кьинерихъни ам агъазвачир.

И юкъузни нянрихъай недай фу-затI къачуда лагьана туьквендиз фейи Керим геж хьана.

— Ваъ, икI кьиле фидач, за Керим нихъ галаз гуьруьшмиш жезватIа чирда, тахьайтIа ада зун михьиз авамдай кьада, — лагьана, Тамамат кIваляй экъечIна, туьквендиз фена.

— Къе паб, вучиз ятIани, туьквенда учир ава, са тIимил геж хьана зун, — паб акунмазди ла­гьа­на Керима.

Туьквенда инсанар гзаф авайди Тамаматазни акуна, гьавиляй адавай итимдиз гафни лугьуз хьанач, амни итимдин патав­ акъвазна. Учирни мукьва жез­вай­.

И арада къецихъай туьквендиз гьахьай са дишегьлиди Керимаз салам гана ва алава хъувуна: “Заз чир хъхьана, вун зи са аялдин буба я”.

Керим гагь вичин папаз, гагь къецелай атана вичив рахай дишегьлидиз килигиз, гаф акъат тийиз, амукьна.

— Кьунани эхир за вун чкадилай? — хъел кваз лагьана Тамамата. — Вуна вахъ ашна дишегьли авайди захъай кIевирзавай. Пака фида чун суддиз, зун вахъ галаз чара жеда.

ИкI лагьана, Тамамата, вилерал накъвар алаз, куьчедай винелди вичин бубадин кIвалер галайвал гьерекат хъувуна.

Гуьзлемиш тавур ихьтин кар акур къецихъай атай дишегь­лини туьквендай экъечI хъу­вуна.

Кериманни Тамаматан кар суддал аватна. Суракьна, жагъурна, суддиз таниш тушир дишегьлидизни эверна.

— Валлагь, икIни жеда кьван! — мягьтел яз лагьана шагьид яз атай таниш тушир дишегьлиди. — Зун муаллим я, гьавиляй за ­лу­­­гьунни авурди я: “Вун зи са аялдин буба я”. За, гьакъи­къат­дани­, куь гада Алидиз тарс гузвайди я.

— Гьакъикъатдин гъавурда гьатай Керимни Тамамат меслят хъхьана…

Хазран Кьасумов