Дидед чIал — “диде” гафунин къуватдалди арадал атанвай ибара… Ада чак гьикьван дамах, багъривилинни кIанивилин гьиссер кутазва! Дидед чIал — хайи чIал, хайи некIедин чIал, гьар са инсандин руьгьдин къамат ва сенгер хьиз я. Гьавиляй ада вич хуьн, чирун, виликди тухун, несилрилай несилрал агакьарун истемишзава.
Гьавиляй гьар йисуз дуьньядин халкьари чпин чIалар хуьниз талукьарнавай жуьреба-жуьре суварар, илимдин конференцияр, олимпиадаяр, конкурсар, маса серенжемар, мярекатар тешкилзава.
“ЧIал хуьх!” — лугьузва чIехи арифдарри. ЧIал чаз, дидедин хурун нек хьиз, недай фу, ризкьи хьиз, ядни гьава хьиз герек я. ЧIал квахьайтIа, чун миллет хьиз квахьда — миллетдин асул ярж адан хайи чIал я.
«Лезги газет»
