Садазни такурди

(БАЛАКЪАРДАШ СУЛТАНОВАН УЬМУЬРДАЙ)

Султанов Балакъардаш бажарагълу шаир, муаллим хьиз, зарафатчини  тир.

Йикъарикай са юкъуз Бала­къардаша, хайи хуьруьн школада муаллимвал ийидайла, ви­чихъ­ галаз санал кIвалахзавай юлдашриз эверна лагьана:

— Я муаллимар, за квез икьван чIавалди эсиллагь санани авачир, гьина куьн къекъвей­тIа­ни, гьич вилериз такур са затI къалурайтIа, куьне заз вуч гуда?

— Пагь, — лагьана дустари, — чаз садазни такур затI, бес ваз гьинай ам акуна? ТахьайтIа, вун маса вилаятдай яни, я Балакъар­даш?

— Ам куь буржи туш, квез акуна кIанзавани?

— Эхь, яда, акуна кIанзава! Чна ваз са хъсан тIуьн-хъун тешкилда, — жаваб гана муаллимри! Эгер дуьз тахьайтIа, вуна чаз гуда а тIуьн-хъун..

— АкI ятIа, ингье чи тарсарни куьтягь хьанва, куьн вири исятда захъ галаз чи кIвализ хкведа, гьа цIийи шейни за квез къалурда.

Гьа икI, муаллимар шаирдин кIвализ илифна.

Вилик гъайи чай-затI хъва­й­и­­ла, атанвайбурукай сада кIва­лин иесидивай а такур затI къалурун тIалабна.

— Я Нисей, — гьарайна Бала­къар­даша кайванидиз, — а на­кьан са­дазни такур цIийи савкьат инал гъваш, дустаризни акурай.

— Хъсан я, къужа, — лагьана Нисейхалума, — къундахда тунвай, са йикъан вилик хьанвай куьрпе бала гъана, Балакъардашан гъиле вугана.

— Ингье, дустар, им накь чаз Худади багъишай аманат, бицIи гада Султан я. Де лагь гила, икьван гагьди им низ акуна? — сивик хъвер кваз лагьана шаирди.

Пагь, мад квез акунач гьа! Вири сад хьиз кIвачел къарагъна, кап-капув ягъиз, яргъалди хъуьрез амукьна мугьманар…

Дустари, хъсан тостар лу­гьуз, Балакъардашан гада Султан лап рикIивай “чуьхвена”. Шад­вилин межлис рикIел аламукьдайди хьаналдай…

Рамазан Дадашев, Дагъустандин лайихлу муаллим