КIелиз кагьул жедач

ЦIийи ктаб

И мукьвара Екатеринбургдин “АМБ” чапханада и шегьерда фадлай яшамш жезвай чи ватанэгьли Намик  Фарзалиеван  “Капачдив кьаз тахьай гуьлле” тIвар алаз гьикаяйрин кIватIал акъат­на. Лезги литературадин йигинар са тIимил зайиф хьанвай, милли чIалар цIийи асирдин гарарин, гьерекатрин басрухдик квай девирда, хайи чIалан гафунин ван гьинай атайтIа­ни, лезгидин рикIик ихьтин хабарди шадвал кутада. А гаф халкьдин­ руьгь, мана, чIалан миже, рангар, атирар гвайди тир чIавуз — генани…

Намик Фарзалиеван тIвар газет кIелза­вай­­бу­руз танишди я, адан са шумуд гьикая “Лезги газет­диз” акъат­най. Заз и тIвар сифте яз  интернетда лезги сайтрикай сана акунай — ана автордин “Нарушени” гьикая чапнавай. Эсердин туькIуьр хьуни,  устадвилин лишанар къалурзавай мукьуфри, вилериз аквазвай хьтин шикилри, къаматри кIел­за­вайдан фикир чпел желбзавай.  Месела, лирика­дин къагьриманди, вичин аял чIаварин са агьвалат рикIел хкиз, ийизвай  ихтилатдин арайрай чаз рикI михьи а аялдикай гьихьтин эдеблу инсан хкат­натIа, гьам аквазвай. Гьа са чIавуз  авторди кIелза­вайдаз акьулар, тербиядин тарсар гузвачир — лири­кадин къагьримандин рикIелай аял вахтара вичивай хьайи “нарушени” алат тавун, вири уьмуьрда ам адан рикIик хьун — гьа идакай чаз, кIелдай­буруз, эдебдин, марифатдин  тарс хкатзавай…

Намик Фарзалиев Азербайжандин Исмаил райондин Къалажухрин хуьре 1964-йисуз дидедиз хьана. Адан чIехи бубаяр Къурушдилай иниз куьч хьанвайбур, чпин рахунра-луькIуьнра “къурушрин нугъат” хвенвайбур тир. Гьеле  мектебда кIелзамаз,  Намикан рикIе шиирар кхьин гьатна, амма дидед чIалан кхьинар течизвай аялдин рикIи чара чIалал кхьин кьабулначир… Гуьгъуьнлай Москвада рекьерин инженервилин образование къачуна, Екатеринбург шегьерда кIвалахиз эгечIайла, кьатIунар, теснифдай бажарагъ авай, хайи ерийрал рикI алай  жегьилдин бейнидай вичин хуьруьн­эгьлийрин арада хьайи йисар, акур, ван хьайи агьвалатар акъатнач, ам яваш-яваш  кхьинрив гатIун­на… Гьавиляй адан прозадин сифте ктаб­дин къагьриманар хуьруьн адетдин агьалияр я: абурун яша­йишдин шартIар,  месэлаяр, къилихар, ацукьун-къарагъун, рахун-луькIуьн, “намуслувилин терезар” автордиз лап хъсандиз чизвайди чаз аквазва. Яргъал чIугур веревирдер тийиз, гьар са гьикая са агьвалатдиз бахш ийиз, ада кIелдайдан вилик чи, лезгийрин, уьмуьрдин жуьреба-жуьре “сегьнеяр” ачухзава, гьар садни, на лугьуди, вун а инсарин юкьва ава, гьакьван ваз мукьвади, акурди, танишди я. КицIи мез кягъай вед­ре ацIай нек, “къунши пай” я лугьуз, къуншидиз гайи мискьи Бесханумни, дустуниз тухвай ацIай гьебеяр, ам  къуллугъдал аламачиз акуна, адан чкадал хкаж хьанвай масадав вугай Межвединни, зиди-види лугьун тийиз, машиндиз ягъиз, чарадан мал маса гуз, кьил хуьзвай “къуччагъ” Гьажи халуни, текъвезвай грамота кьве кIеви дустунин арадай вичин хциз гайи мектебдин директор Икрам муаллимни, жуван чилел чеб чарабурай кьазвай жегьилриз гьарай-эвер, туьнбуьгь ийизвай Мисениф бубани ва мадни, мадни Н.Фарзалиеван гьикаяйрин и къагьриманар, чаз гьардаз жуван хуьруьнбурун арада акур хьтинбур, чидайбур хьиз жезва — гьа кьадар абур гьакъикъибур, чIа­лахъардайбур я.

Гьикаяйрин арада махунин къайдада кхьенвайбурни ава: “Цеквер”, “Ничхиррин кьисас”, “Мегъуьн тар”, “Паразит”, “Женнетдай чар”… Авторди  абур  машгъулат патал кхьена, чаз кIела лагьанвайбур туш! А айгьамрини къаб алай ихтилатри чи фикирар яргъариз тухузва, чна, а “махарай” акур агьвалатрилай элячIна, жуван инсанвилин дережайриз, халкьдин кьадар-кьисметриз, тарихрин майданриз вил вегьезва, къимет гузва, абуру чав дерин фикирар, веревирдер ийиз тазва.

Ктабда “Капачдив кьаз тахьай  гуьлле” тIвар алаз гъвечIи повестни ава. Кьадардал гьалтайла са акьван екеди тушир и эсерда автордилай кIел­завайдаз гзаф лугьуз алакьнава. Ана са хизандин кьилел атай  агьвалатар, уьмуьрдин уькIуь-цуру акунвай агьилрин ва намусдинни муьгьуьббатдин, марифатдин имтигьанра гьатай жегьилрин, Агьмеданни Сенеман, къаматар кIелайдан рикIелай алат тийидай жуьреда устадвилелди ганва.

КIватIалда аялар патал гьикаяярни, са гъвечIи пьесани ава. Абур кIелайлани, чун гьа са фикирдал къвезва: Н.Фарзалиеван прозадин асул мана-метлеб ам я хьи, анжах кьакьан ахлакьдив, регьимлу рикIив, михьи гъилив, хизандин, къуни-къуншидин, хайи халкьдин вилик уьзягъ чинив инсанди, герек, вичин уьмуьрдин рехъ атIун…

Н.Фарзалиеван кхьинрин чIа­лакайни кьве гаф. Лугьун хьи, и автордин эсеррин мана-метлеб, чун патал хкатзавай виждандинни марифатдин тербия, тарсар дуьньядин вири литературайриз хасбур, умумибур я. Амма гьар писателдин гьар ктаб чна гьар жуьреда кьабулда эхир: сад ашкъидалди кIел­да, масад кагьулдиз, я са тIимил кIелна, а патал эцигда, рикIелни хкидач… Квелай ас­лу я? Гьелбетда, писателдин кхьинрин чIа­ла­лай. Виридаз чаз рахаз чида, амма туькIвей ихтилат авуна, яб гузвайдан дикъет кьуна акъвазариз нелай хьайитIани алакьдач. Кхьизвайдан кхьинрин чIал­ни гьакI я. Н.Фарзалиев лезги ктаб-газетдикай тамамдиз магьрум авур несилдай я. Амма ажайиб ва рази ийидай дуьшуьш ам я хьи, лезги чIалалди кIелун-кхьин кьисмет хьаначтIани, бажарагъ, кьа­тIунар авай лезги жаванди, мумкинвал хьайила, вичин уьмуьрдин и эксиквал арадай акъудна, дидед чIалал кIелиз, кхьиз чирна. Вичи хиве кьурвал, интернетда стхайрихъ-вахарихъ галаз хьайи, жезвай ихилат-суьгьбет, рахун-луькIуьн  ам патал дидед чIалан деринар чирдай чешмейриз элкъвена… Адан гьикаяйрин чIал ви­чин­­ бубайрин “къуруш нугъатдин” гафарив, келимайрив ацIан­вай­тIани, лезги кхьинрин чIала кьабулнавай къайдайривай яргъа тиртIани, и автордиз ихтилатдив квелай эгечIдатIа ва ам квелди куь­тягь­датIа чизвайди заз акуна ва, зи фикирдай, им прозаикдин хатIунин кьилин лишанрикай сад яз гьисабна.  Ктабдин редактор яз, заз адан кхьинрин чIал кьадарсуз цIалцIам ийиз, литературадин чIалан рандадай ягъиз кIан хьанач, зун автордин чIалан рангар, къуруш нугъатдин келимайрин  бязи тавар хуьз алахъна — къуй им лезги кхьинрин чIалаз, литературадин чIалаз  цIийивал, тазавал хгудай себебрикай, чешмейрикай сад хьурай. И кар ктаб кIелайбурузни такуна амукьдач…

Н. Фарзалиеван прозадин мад са кьетIен­ви­ликай лугьун.  ЧIалан иервал, халкьдин рахунриз хас мижелувал себеб яз, и эсеррай чаз автордин вичин суьретни якъиндиз аквазва. Ам вичин “лезгивилиз”, дидед чIалаз вафалу, вичелай чIехидав­ни, гъвечIидавни хатурлувилелди эгечIдай, дуьньядин къенивилихъ агъунвай, чIурудаз сабурдалди насигьат гуз чидай инсан тирди аквазва. Заз чиз, Н. Фарзалиеван сифте ктабда авай прозадин эсерар кIелиз садазни кагьул жедач. За умудзава, чи гъилиз адан прозадин ктабар мадни къведа…

Пакизат  Фатуллаева