Халидинанни Халисатан сагълугъдай!

ЦIийи йис мукьва жезвай йикъара, хцин сусаз хва хьанва лагьай ван галу­кьай­ла, Халидин халудинни Халисат халадин шад­вилин кьадар амукьнач. Тади гьалда абуру гьазурвилер акуна, ЦIийи йисан шад мярекат кьетIендаказ къаршиламишдайвал хьана.

Чпин хтулдал абуру Малик тIвар­ни эцигна. Суварин столдихъ теклиф авур кьван мукьва-кьилияр, ярар-дустар кIватI хьа­на, шад мярекат къейд ийиз башла­мишна.­

Сифте тост Халидинан талукь мирес Жамидина хкажна:

— Я Аллагь, зи мирес Халидинан кIвал къени хьуй, ина даим шад суфраяр  ачух хьуй! За квез вири стхайризни вахариз алукьзавай ЦIийи йис мубаракзава!..

Зи мирес Халидиназни Халисатаз за ЦIийи йисахъ галаз санал цIийиз хьанвай хтул­ни рикIин сидкьидай мубаракзава! Къуй адакай чIехи бубадиз, халкьдиз, хи­зан­диз хийирлу, камаллу, вафалу, еке дережаяр авай, акьуллу хва хьуй! Къуй, чан мирес Ха­лидин, ви аваданар мад авадан хьуй, гурмагъдай гум кими тахьуй, кьепIи­найни — аялар…

— Амин! — лагьана вирида са сивяй хьиз, рюмкаяр геляна.

“Казань” чIагъандайни кларнетдай язавай “Вацран эквер” макьамдал Ха­лисатни Халидин кьуьлуьник экечIна. Мугьманри­ вирида ашкъидалди кап язавай. Дегьлиздай садлагьана ажугълу сесиналди “Хали­сат!?..­ Я Халисат!?” — лугьуз эвердай ван атана.

Халисата, тадиз кьуьлуьникай хкечI­на, кIвалин рак ачухна. “Ам вуж я? Пер­жагьан­ вах, вун яни, чан къунши? Вун атуй, рагъ-варз атуй! Ваз алукьзавай ЦIийи йис муба­рак хьуй! КIвализ ша!”.. — лугьуз, дегьлиздиз экъечIна.

— Ви кIвале зи кар авач. Заз ви хъел ава, хъел!

— Ву-в!.. Вучиз, я къунши? Хьайи кар ава­ни? — лагьана, Пержагьанан гъил кьуна, кIва­лиз галчIурда. — Вун садра кIвале авай мугьманриз килиг. Ви  итим Къайибханазни ша лагьанвайди тир. Ацукь столдихъ, са истикан чай хъухъ, таза якIун ши­шер неъ жуваз!

— Ви са шейинихъни зи вил галач!

Вирида и арада, са сивяй хьиз: “Пержагьан вах, ваз алукьзавай ЦIийи йис мубаракрай!” лугьуда. “Пержагьана, сесиник хъел кваз: “Куьн вири сагърай, ихьтин мярекатдал атанвай”.

— Я вах, вак вуч хъел ква? Хьайи кар авани? — лагьана Жамидина.

— Цавар-чилер ацIай кьадар зун Халисатакайни Халидинакай бейкеф хьанва!

— Жеч гьа! Куьн патахъай?

— Вучиз, я гьуьрметлу вах? Вуч патал? – жузуна Халидинани.

— Бес куьди дуьз яни? Маликалай гъейри квез хтулдал эцигдай тIвар жагъаначни? Ам зи хтулдал алай тIвар я! ЧидачтIа, чир хьухь.

— Ву-в, я къунши, вун гьа кардин патахъай бейкеф хьана акъатнавайди яни? — лагьана Халисата. — Ви чIехи хцин хизан шегьерда яшамиш жезвайди тушни?

— Куьне а кардин патахъай багьна кьамир. Гьар гатуз абур чал кьил чIугваз инизни хквезвайбур я.

— Я Пержагьан вах, Малик анжах тек са ви хтулдал алай тIвар яни? Зи чIехи бу­бадин тIварни Малик я эхир. Хуьрера хейлин ксарал Маликарни, Меликарни, Аликарни Толикар — тIварар алайди ваз чизвачни? — лагьана Халидина.

— Гьар гьикI ятIани, зи хтулдал алай тIвар заз куь хтулдал эцигна  кIанзавач. Гъавурда гьатнани? ТIвар дегиш хъия! АкI тахьайтIа, зазни чида, вуч ийидатIа…

— Бягьсина авани куьн? — жузуна Жамидина.

— Я Пержагьан вах, я азиз къунши, ви кьвед лагьай хцин свас, куь кIвале алай вахтунда гъилел-кIвачел залан я. Къе — пака адаз Аллагьдин куьмекдалди аял хьайила, куьне вуч тIвар эцигда, садазни ван тахьай тIвар эцигдани?

— Ам ви буржи туш. Хва хьайитIа, за ви гъуьлуьн тIвар — Халидин эцигда, руш хьайи­­тIа, ви тIвар — Халисат! Чир хьанани?!

Мугьманрик хъуьруьн акатна. Секин хьайила, “Я Аллагь, чан вах, ви сусаз и алукь­завай ЦIийи йисуз кьветхверар хьурай: сад-руш,садни — гада. Чи кьведан тIвар­­арни абурал жедайвал. Чун кьадар авачир кьван шад жедай, Валлагь”, — лагьана Халисата.

Пержагьан кис жеда. Мирес Жамидинай шад гьарай акъатда: “Дуьз лугьузва!.. Цуз, гадаяр, бокалар ацIура! Къуншидин хизан къалин хьунин, кьветхверар тир Халидинанни Халисатан сагълугъдай!..”

— Зунни зи итим, квез мубарак ийизни къведа, валлагь! — лагьана Халисатани.

Вирида бокалар геляна…

Гьемдуллагь Бабаев