Кьунанни гьерен суьгьбет

— Зун пара тажуб жезва, гьер стха, гьар вацралай куь суьруьдай са гьер кими жезва.

— За ваз вуч лугьун, мукьва-кьили, иесидик чIуру хесет акат­нава.­

— Вучиз ятIа яраб?

— Шаз иесиди вичиз авайни авачир са «хеб» институтдик кутуна.

Жувазни хъухъ, зазни гъваш

Гьаятда кардал машгъул бубади айвандик квай чIехи хтулриз яд гъваш лагьана.

— Хьурай, буба, — жаваб агакьда адав.

Вахт алатна, яд гваз касни акъатдач. Мад гьарайда бубади.

— Я аялар, куьне гъизвай яд гьинава?

— Исятда, исятда, буба, — жаваб вахкуда къугъвазвай аялри.

Гъидач хьи яд, гъидач. Эхир бубадин къвалав гвай кьуд йисавай­ хтулди лугьуда:

— Буба чан, абуру ваз яд гъидач. Вач, фена жувазни хъухъ, зазни хкваш.

Гьисабунарни кIерецар

— Я хва, ваз гьисабунар чир хьанвалда. Гьахъ гафар яни? — хабар кьада чIехи бубади пуд йи­савай хтулдивай.

— Эхь, я буба, за гьисабзава.

— Ваз шумудал кьван гьисабиз чир хьанва?

— Пудал кьван.

— АкI ятIа, бубади ваз пуд кIе­рецни гуда.

Са нянихъ буба кIвализ хтайла, хтулди ам шаддиз къаршиламишда.

— Буба, я буба, заз гила цIу­дал кьван гьисабиз чир хьанва.

— Агь, чан зи кьегьал хва, аферин ваз! Амма бубадив кIе­рецар гумач.

Алверчи

Саида кIвале авай шейэр кIватIиз, чантада твазва. Чанта­ кIулаз яна кIваляй экъечIиз­ ­кIан­­дайла, дидеди ам акъва­зарна.

— Я хва, вун гьиниз я? А шейэр низ тухузвайди я?

— Зун базардиз я, диде.

— Вучтин базар?

— Шейэр маса гуз. Белки, закайни алверчи жен.

Нариман  Ибрагьимов