Жегьил шаир тир. Гзаф рикI алай кхьинрал.
— Машгьур шаиррив къвезва! Кхьихьа! — румар кутазва къабачийрини. Гила цIийиз кхьиз гъиле кьунвай шиирдин цIарарив дуьз кьадай са гаф гьатзавач адаз. Ацукьна гьа гафунихъ къекъвезва.
— Дуьз къведай гафуни ранг гъида шиирдал, — лугьуз кьил кьунва кьве гъилив. “Вун гьикьван ацукьда кхьинар ийиз?“А ви шиирдилай жуван салай атIана недай са памадур хъсан я” — лугьудай папан гафар рикIел хтана адан.
Гадар хьана къарагъна фена ам салаз. Язава пер. Гьар сеферда перцел кIвач илисдайла, цIийи гаф гьатзава адан фикирда. Анжах а гафар шиирдин цIарарив кьадайбур жезвач. Эхирни, цавай лув гузвай нуькIре “цIив-в” авурла, атана са гаф гьатна адан рикIе. Лап кутугай гаф.
“Агь! Фад хъфена кIанда кIвализ и гаф рикIелай фидалди!” — фикирда кьуна, рикIик тади кваз хъфизва ам. И арада адан виликай садлагьана тум галамачир хурлинкIдин шараг катна.
“Йуъ, тум галамачир — е!” — хиялди тухвана аламат хьайи шаир, акъваз хьана. Хиялар хурлинкIдин галамачир тумуникай фейи шаирдин рикIелай шиир патал хуьзвай багьа, чарасуз гаф алатна. Акъваз хьана акIурнавайди хьиз гьанал.
— Гьиканва, итим, вун акъваз хьана хьи? — папан ван галукьна адахъ.
— Зи рикIел шиирдив кьадай са гаф атанвай, гьам фена рикIелай.
— Йу-у, еке гуж хьанва хьи, шиирдин гаф рикIелай фенатIа. А гаф гьикI атайди тир ви рикIел?
— Пер ядайла.
— Ян-и-е?! Чу-н шири-ин, акьул къвезвай хьтинди я ваз. ЯтIа фена пер хъиягъа, а гаф хкведа ви рикIел.
Нурудин Насруллаев
