Афни, алфунаг, арфунаг, ерпенаг

Гафарин алемдай

Гьар патахъ чкIан­вай битав тарцин хилер хьиз, са чIалал рахазвайбурун лексикани чара-чара нугъатриз пай хьанва.

Лезги чIаланни урус чIалан ва урус чIаланни лезги чIалан гафарганра чал “афни” гаф гьалтзава. Им эде­би­ятдин чIала вирибуруз малум ва орфографиядин гафар­гандани тестикьарнавай уьлчме я. Нугъатрилай та­фа­ватлу яз, чIалан сагьиб­ри вирибуру икI лугьузвач. Месе­ла, адахъ нугъатра “алфунаг”, “арфунаг”, “ер­пенаг”­ вари­антар-синонимар ава. “Алфунаг” гаф заз Кьурагь райондин бязи векилрин сиверай ван хьана. Гьа и ерийрин векил тир писатель Б.Гьажикъулиева вичин “Хайи чилел” эсердани и жуьре ишлемишнава: “Ина, са ми­салда­ лугьузвайвал, алфунагар ца­на, клампIар экъечIай­тIани, чуькьдай касни жедач”. Гьикаятчидин гьа и эсерда “афни” гафни дуьшуьш жез­ва: “Духовкада чрана, яру авунвай верчерни, булахдик хъивегьайла хцIу хъхьанвай таза афнияр сад-садахъ галаз хъсандиз кьазвай”.

Фонетикадин жигьетдай и вариантдиз мукьва “арфунаг” гаф чи рикIел писатель З.Эфендиеван “Чрай арфунагар” эсерди хкизва. Докъузпара магьалдин бязи агьалийри “ерпенаг” лугьузва.

И делилри къалурзава хьи, “афни” гафунихъ кьведалай тIимил тушиз синонимар ава — алфунаг ва ерпе­наг. Амма, зи фикирдалди, кхьинра “алфунаг” ва “арфу­наг” жуьрейриз кьведазни рехъ гуникай хийир жедач. И кьве жуьредикай гележегдин гафарганра анжах сад хьун герек я.

Инал къалурнавай “ерпенаг” гаф Самур магьалдин­ вири нугъатра сад хьиз лугьузвач. Сесерин жи­гьетдай­ чаравал жезва. Месела, бязи хуьрера “эрпенаг” вариантни ава. Писатель ва алим Къ.Акимован “Лезги-урус гафаргандани” кьвед лагьай вариант гьатнава. Зи фикирдалди, литературадин чIала мягькем чка кьунвай гафарин синонимар хьиз, ихьтин уьлчмеяр гележегда орфографиядин гафарганрани гьатун герек я.

К.Ферзалиев