(“Къагьриманвилин манияр” ктабдай. Махачкъала. 1973-йис)

Зи чил, зи халкь, са чIавузни
Пайи паяр жемир куьн,
Я йифизни, я юкъузни
Чара хьунал къвемир куьн.

Куьре, Къуба, Ахцегь, Рутул,
ЦIахур, Агъул, Хиналуг,
Табасаран, Удин са къул,
Са суфра я, гьа са муг.

Куьн лекьер я са муг чIехи
Ийизвай кьван, эгер куьн
ТахьайтIа са рекье, вири
Жеда ажуз нуькIвер хьиз.

КIуф яда квез, гатада куьн,
Ийир-тийир квахьда куь,
АкIида пис кьарада куьн,
РикIера кичI гьахьда куь.

Куьн санал хьухь, сада-садаз
Гьуьрмет ая, хатур хуьх.
Хийир-шийир арадаваз
Лезги чилин абур хуьх.

Лезги чил куьн патал фу-яд,
Гьам алукIдай партал я.
Лезги чил — им куь кьуьд-гад,
Куь къанажагъ, кеф-гьал я.

Масадбуруз агъавилер
Ийимир, квез агъавал
Ийиз тамир, хуьх гьар сефер
Инсанвилин багьавал.

Чил чи кIвалер, лезги цавар
Къавар я чи кIвалерин.
Куьтягь жезва хьи зи гьунар,
Къуват физва гъилерин.

Зи чил, зи халкь, куьн мус кIеве
ГьатайтIани, атана,
Акъвазна зи сурун хиве,
Гьарая пудра, лагьана:
“Шарвили!
Шарвили!
Шарвили!”

Женг чIугваз зун хкведа,
Куьмекда квез…”
Гафарал и
Шарвили акъваз жеда.

РикI кIвалахур Ватан патал,
Къудгъун тежез, лал хьана.
Акваз кIандай халкьдин шадвал
Вилерни акьал хьана.

«Лезги газет»