Урус чIала:
“Варвар” — вагьши инсан.
“Гад” — мурдар, гъуьлягъ, илан.
“Гам” — къал, ван-сес. (Затих повсюду шум и гам, И воцарился молчанье. Тютчев).
“Гарь” — кайи затI, чIух.
“Гуж” — хомутдин (хамутIдин) яб. (- Ну, трогай, саврасушка! Трогай! Натягивая крепче гужи. Некрасов).
“Дар” — пишкеш; зигьин, бажарагъвал.
“Дерть” — гьайванриз гун патал къуьлуькай, ириз регъвена, ийидай ем. (Овсяная дерть).
“Дуван” — гьасилай затI паюн; гьатай затI, гъуьрч, гъиле гьатайди. (Стан (разбойников) был на болоте… Туда сносили весь дуван: хлеб, живность, вино, одежду, серебро из ограбленных церквей. А.Толстой).
“Дуст” — дезинфекция авун патал ишлемишдай химический шей.
“Духан” — Кавказда гъвечIи ресторандизни лугьуда.
Лезги чIала:
“Варвар” — хъиперин це жедай куьлуь шараг. (Варвар гьавизда, лужар-лужар хьана, садбур муькуьбурук акахьиз, хкечIиз, къугъвазва. Р.).
“Гад” — гатфарилай гуьгъуьниз, зулалай вилик жедай йисан пуд вацран вахт.
“Гам” — халича, сумаг.
“Гар” — гьавадин гьерекат.
“Гуж” — къуват.
“Дар” — гуьтIуь. “Дагъдин дар гирведал атайла, Назлу вичин фикиррикай айих хьана. А.А.”.
“Дерт” — пис дуьшуьшдикди арадиз къвезвай дерин туькьуьл гьисс. (Фагъир Эмин дерт авачиз рахачир. Е.Э.).
“Дуван” — гьахълувал, къанун хуьзвай чка, суд.
“Дуст” — жува ва жуваз гьуьрмет ийизвай кас.
“Духан” — ичкияр, хуьрекар гудай ашпазхана.
Фахрудин Насрединов, лезги чIалан муаллим
